Men politikarar eru ikki altíð so tíðindafróðir. Teir tíma væl at snakka nógv, fyri ikki at siga møsna – um fjant og fjas, meðan fólk lurta. Men teir vilja ella duga ikki altíð so væl at greiða frá í smálutir um stór mál og ætlanir, sum teir fáast við.
Eitt slíkt mál er málið um at hækka pensjónsaldurin til 70 ár. Brádliga er tað blivið alfa og omega, at vit øll skulu arbeiða til vit eru 70. Tað sigur Búskaparráðið, og tað hevur Búskaparráðið sagt í nógv ár. Tað siga arbeiðsgevarar eisini sum rósa politikarum fyri at tora at taka avgerðir. Og tað sigur Landsbankin eisini, hvørs nevnd annars er Búskaparráðið. Landsbankin sigur eisini – eins og Búskaparráðið, at tað er púra ørt at gera Suðuroyartunnlin, tí hann kostar alt for nógv og oyðileggur okkum búskapin. Men tað tosa politikararnir minni um.
Og tað er ikki av ongum, at Søren Kierkegaard segði, at »fjøldin er býtt«. Vit eru býtt, í øllum førum tá tað kemur til pensjónir. Eingin kennir sína pensjón, og eingin hevur áhuga fyri at tosa um pensjón, fyrr enn tað er ov seint. Og tey flestu hava ikki ánilsi fyri hvønn týdning tað hevur, sum landsstýrið hevur ætlanir um at gera.
Tað at hækka pensjónsaldurin, tað hevur sjálvandi ein prís. Ein fíggjarligan prís fyri hvønn einstakan okkara. Tað er lætt nokk at rokna út, hvat vit kunnu fáa í fólkapensjón og hvat vit fáa í samhaldsfasta. So er tað líka okkara privata pensjón, sum kann vera eitt sindur tricky, tí tað er ymiskt, sum vit hava goldið inn. Men sambært útrokningum hjá Fakfelagssastarvinum, so hevur ein persónur, sum tjernar 30.000 krónur um mánaðin rætt til 200.000 krónur í eginpensjón, 92.000 í fólkapensjón og 77.000 krónur í samhaldsfasta. Hetta missir hann tað árið hann er 67, 68 og 69 – og hann skal gjalda meira hinvegin í skatti og arbeiðsmarknaðargjøldum – ella tilsamans hálva aðru millión krónur.
Tá floksforfólkini týskvøldið á kjakfundi hjá Fakfelagssamstarvinum vórðu spurd, hvussu stóra upphædd hvør einstakur missir í egnari pensjón, sum viðkomandi sjálvur hevur spart sær upp, so vildi ella dugdi eingin teirra at siga tað.
Tí tað ljóðar nógv, at tað kostar einum vanligum lønmóttakara hálva aðru millión krónur í mistum rættindum at hækka pensjónsaldurin til 70 ár. Kanska vit skuldu havt eitt longri kjak um hetta, so fólkið kundi sagt sína hugsan.
